یاد خط شکنان گردان انشراع آغاجاری
جانبازان شیمیایی که بر روی تخت نقاهتگاهها در انتظار شهادتند.
ماهی های سرخ عاشق ، توی حوضی از اسیدن
دلشون یه دریا درده ، کی می دونه ، چی کشین
می دونی چه دردی داره ، بی صدا ترانه خوندن
می دونی چه سوزی داره ، تو آتیش نفس کشیدن
هد هد صبا شدیم و هفت شهر عشقوگشتیم
ما نفس کم نیاوردیم ، معلومه کیا پریدن
سینه آتیش خلیله ، اینجا عشقه که دلیله
ببین این دلای عاشق ، چه بهشتی آفریدن
بچه های خط دوم ، سرشون به خاک ، اما
بچه های خط اول، آسمونو سر کشیدن
فکر اون گلای سرخم، که سرا رو خم نکردن
می میرن ، ولی نمی گن که گلوشونو بریدن
لاله ها کی گفته، همونایند که رفتن ؟
اینایی گه پرشکسته ن ، مگه کمتر از شهیدن
علیرضا قزوه